Marc Neefs
Leen Lauwers
André D'Hayer
Marijke Willekens
Raymond Houry
Thierry Huberland
BK Masters Sint-Niklaas
Sint-Niklaas, 19 juni 2019
Marc Neefs schrijft thriller met happy end.
Tien Leuvense masters verzamelen negen medailles
Afgaand op de toch wel knappe collectieve prestatie van onze masters veertien dagen geleden in Merksem, mochten we vorig weekend tijdens de Belgische kampioenschappen voor 35-plussers in Sint-Niklaas ook wel leuke dingen verwachten. Helaas: het was ook hier met een vergrootglas speuren naar onze rood-wit hemden. Zeker op zaterdag, toen er – zegge en schrijve – amper vier DCLA-ers op de baan stonden… In totaal namen slechts tien clubgenoten deel aan dit tweedaagse kampioenschap, en dat zou voor een ‘grote club’ toch beter moeten kunnen. De helft van onze deelnemers traden twee keer in de arena. Maar gelukkig stond de kwantiteit niet evenredigheid met de kwaliteit. 9 medailles – waarvan één titel – werden nog aangevuld met 5 vierde plaatsen.
Bovendien kwam er in totaal één (1 !) kampster in de arena. W55 Erika De Raeve heeft er nochtans al een flinke lijdensweg opzitten, maar toch voelde ze zich niet te beroerd om deel te nemen: ze werd twee keer vierde met kogel (6m23) en discus (15m36). Ook twee prestaties kwamen er over de baanronde. Zaterdag zorgde W55 Leen Lauwers al voor een bronzen medaille (73”99) en zondag pakte M60 Marc Groeninckx vanuit de minst snelle reeks toch wel verrassend ook een bronzen medaille na 69”21. Het was nagelbijtend afwachten naar het resultaat van de andere serie, maar Marc mocht tot z’n eigen verbazing het podium beklimmen.
Alle elf andere prestaties kwamen er in de langere loopnummers… Zaterdag hadden M75 Raymond Houry (3’12”49) en M50 Marc Neefs (2’11”03) in de 800m al het voorbeeld gegeven met een zilveren medaille. Raymond botste op Bornemse titelcollectioneur Pierre Van Assche en Marc kreeg niet alleen af te rekenen met een offday, maar ook met Joost Grymonpon/ROBA, pas afgelopen winter M55 geworden. Het verschil was minder dan een seconde, maar het verlies voelde veel groter aan en smaakte heel bitter. M55 Thierry Huberland sloot de eerste dag af op zoek naar titelverlenging in de steeple, maar onze winterschaats-specialist moest toch zijn meerdere erkennen in Luc Van De Vreken/AVKA. 12’16”91 was toch ook goed voor zilver. Vier deelnemers, evenveel medailles: de balans van zaterdag kon dus slechter zijn…
Zondagochtend mocht W55 Marijke Willekens de spits afbijten in de 5000m. Zij bracht dat tot een goed eind en liep als tweede over de eindstreep. Ze bleef met 19’58”71 bovendien onder de beoogde 20 minuten. Knap gedaan. Later op de dag schoof Marijke (ook goed thuis op de weg, in het veld en in het berglopen…) ook aan in de 800m, maar ze had de 12,5 ochtendlijke ronden nog in de benen hangen en werd 4de in 2’54”19. Ze zag Leen Lauwers enkele meter voor zich uitlopen en Leen kon na het brons van zaterdag daar nu een zilveren medaille aan toevoegen in 2’47”85.
Ook Marc Neefs was tuk op een tweede medaille en moest opnieuw met Joost Grymonpon de baan op in de 1500m. Hoogste inzet leek een tweede zilveren plak, want topfavoriet en wereldkampioen David Hellinx/AVKA is van een andere klasse. Ongewild zou Marc echter tekenen voor de meest verrassende en totaal onvoorspelbare ontknoping van het hele weekend. Hellinx koos al snel voor de solo en ook Grymonpon vond het tempo van Marc te traag. Nog ver voor het ingaan van de laatste ronde, lagen de twee beste posities al vast, maar ‘it ain’t over untill its over’… Marc had 200m voor het einde nog ander gezelschap en dacht alleen aan het veiligstellen van zijn bronzen medaille. Hij zette zijn gekende vlijmscherpe eindsprint in, merkte op 100m van het einde dat het gaatje met Joost kleiner werd en vond nog energie voor een extra inspanning met de 800m van zaterdag in het achterhoofd. Wat niemand voor mogelijk hield, gebeurde: Marc raasde over Grymonpon heen op het moment dat leider Hellinx op amper 20 meter voor de finish zodanig verzuurde dat hij tegen de vlakte ging. De sprint die Marc naar het zilver moest leiden, werd dus uiteindelijk goud, de chrono – 4’30’39” – was bijkomstig en de oudste van de bende liep als eerste over de streep. AVK Aartselaar mocht zaterdag een onverwachte steeplekampioen vieren omdat hij een DCLA’er voorbleef, maar dezelfde club moest zondag een zo goed als zekere titel ook afstaan aan een DCLA’er. Het zou dus de enige Leuvense gouden medaille van de tweedaagse worden.
Vier clubgenoten sloten het BK masters af in de 5000m. Thierry Huberland was nog te vermoeid van zijn zaterdagse steeple en kon nooit de indruk geven om ook deze titel te verlengen. Het werd een eenzame en lange lijdensweg naar plaats 6, net onder de 19 minuten (18’55”81).
M40 Davy Segers en M45 Tom Van Ongeval gingen in een gezamenlijke koers van start. Achter een vroege vluchter bleef de groep lange tijd gesloten en Davy liet zich niet pramen om regelmatig het kopwerk te doen. Hij zorgde zelf mee voor de schifting en kon tot de laatste ronde meeknokken voor een medaille. Uiteindelijk werd het een ondankbare 4de plaats in 16’00”14. Geen loon naar werken. Tom Van Ongeval was nog maar aan zijn derde (!) pistewedstrijd toe en liet zich meedrijven in het groepje met Davy, waarbij ook de nummers twee en drie van het BK veldlopen M45. De tempowissels kon Tom – met een marathonachtergrond – begrijpelijkerwijze nog niet verwerken, maar ook hij streed tot in de laatste kilometer eenzaam op een bronzen plaats. Vanuit de achtergrond kwam dan Gert Stuyven/AVLO, die zijn koers op meer ervaring had ingedeeld, onweerstaanbaar oprukken en pakte het brons. De Lokerenaar werd eerder deze zomer tweede in het BK 10.000m na Tom, die toen zijn pistedebuut in Oudenaarde met een nationale titel afsloot. De halve afstand speelde uiteraard niet in het voordeel van Tom, die met 16’37”94 na een gedurfde aanvang toch liet zien dat hij ook hier zal groeien.
Onverslijtbare Andre D’Haeyer mocht als M75 de tweedaagse afronden. Net als Raymond Houry, botste André op Pierre Van Assche/SPBO, maar de 25’20”41 waren alvast goed voor de 6de zilveren DCLA-medaille van dit kampioenschap.
Bovendien kwam er in totaal één (1 !) kampster in de arena. W55 Erika De Raeve heeft er nochtans al een flinke lijdensweg opzitten, maar toch voelde ze zich niet te beroerd om deel te nemen: ze werd twee keer vierde met kogel (6m23) en discus (15m36). Ook twee prestaties kwamen er over de baanronde. Zaterdag zorgde W55 Leen Lauwers al voor een bronzen medaille (73”99) en zondag pakte M60 Marc Groeninckx vanuit de minst snelle reeks toch wel verrassend ook een bronzen medaille na 69”21. Het was nagelbijtend afwachten naar het resultaat van de andere serie, maar Marc mocht tot z’n eigen verbazing het podium beklimmen.
Alle elf andere prestaties kwamen er in de langere loopnummers… Zaterdag hadden M75 Raymond Houry (3’12”49) en M50 Marc Neefs (2’11”03) in de 800m al het voorbeeld gegeven met een zilveren medaille. Raymond botste op Bornemse titelcollectioneur Pierre Van Assche en Marc kreeg niet alleen af te rekenen met een offday, maar ook met Joost Grymonpon/ROBA, pas afgelopen winter M55 geworden. Het verschil was minder dan een seconde, maar het verlies voelde veel groter aan en smaakte heel bitter. M55 Thierry Huberland sloot de eerste dag af op zoek naar titelverlenging in de steeple, maar onze winterschaats-specialist moest toch zijn meerdere erkennen in Luc Van De Vreken/AVKA. 12’16”91 was toch ook goed voor zilver. Vier deelnemers, evenveel medailles: de balans van zaterdag kon dus slechter zijn…
Zondagochtend mocht W55 Marijke Willekens de spits afbijten in de 5000m. Zij bracht dat tot een goed eind en liep als tweede over de eindstreep. Ze bleef met 19’58”71 bovendien onder de beoogde 20 minuten. Knap gedaan. Later op de dag schoof Marijke (ook goed thuis op de weg, in het veld en in het berglopen…) ook aan in de 800m, maar ze had de 12,5 ochtendlijke ronden nog in de benen hangen en werd 4de in 2’54”19. Ze zag Leen Lauwers enkele meter voor zich uitlopen en Leen kon na het brons van zaterdag daar nu een zilveren medaille aan toevoegen in 2’47”85.
Ook Marc Neefs was tuk op een tweede medaille en moest opnieuw met Joost Grymonpon de baan op in de 1500m. Hoogste inzet leek een tweede zilveren plak, want topfavoriet en wereldkampioen David Hellinx/AVKA is van een andere klasse. Ongewild zou Marc echter tekenen voor de meest verrassende en totaal onvoorspelbare ontknoping van het hele weekend. Hellinx koos al snel voor de solo en ook Grymonpon vond het tempo van Marc te traag. Nog ver voor het ingaan van de laatste ronde, lagen de twee beste posities al vast, maar ‘it ain’t over untill its over’… Marc had 200m voor het einde nog ander gezelschap en dacht alleen aan het veiligstellen van zijn bronzen medaille. Hij zette zijn gekende vlijmscherpe eindsprint in, merkte op 100m van het einde dat het gaatje met Joost kleiner werd en vond nog energie voor een extra inspanning met de 800m van zaterdag in het achterhoofd. Wat niemand voor mogelijk hield, gebeurde: Marc raasde over Grymonpon heen op het moment dat leider Hellinx op amper 20 meter voor de finish zodanig verzuurde dat hij tegen de vlakte ging. De sprint die Marc naar het zilver moest leiden, werd dus uiteindelijk goud, de chrono – 4’30’39” – was bijkomstig en de oudste van de bende liep als eerste over de streep. AVK Aartselaar mocht zaterdag een onverwachte steeplekampioen vieren omdat hij een DCLA’er voorbleef, maar dezelfde club moest zondag een zo goed als zekere titel ook afstaan aan een DCLA’er. Het zou dus de enige Leuvense gouden medaille van de tweedaagse worden.
Vier clubgenoten sloten het BK masters af in de 5000m. Thierry Huberland was nog te vermoeid van zijn zaterdagse steeple en kon nooit de indruk geven om ook deze titel te verlengen. Het werd een eenzame en lange lijdensweg naar plaats 6, net onder de 19 minuten (18’55”81).
M40 Davy Segers en M45 Tom Van Ongeval gingen in een gezamenlijke koers van start. Achter een vroege vluchter bleef de groep lange tijd gesloten en Davy liet zich niet pramen om regelmatig het kopwerk te doen. Hij zorgde zelf mee voor de schifting en kon tot de laatste ronde meeknokken voor een medaille. Uiteindelijk werd het een ondankbare 4de plaats in 16’00”14. Geen loon naar werken. Tom Van Ongeval was nog maar aan zijn derde (!) pistewedstrijd toe en liet zich meedrijven in het groepje met Davy, waarbij ook de nummers twee en drie van het BK veldlopen M45. De tempowissels kon Tom – met een marathonachtergrond – begrijpelijkerwijze nog niet verwerken, maar ook hij streed tot in de laatste kilometer eenzaam op een bronzen plaats. Vanuit de achtergrond kwam dan Gert Stuyven/AVLO, die zijn koers op meer ervaring had ingedeeld, onweerstaanbaar oprukken en pakte het brons. De Lokerenaar werd eerder deze zomer tweede in het BK 10.000m na Tom, die toen zijn pistedebuut in Oudenaarde met een nationale titel afsloot. De halve afstand speelde uiteraard niet in het voordeel van Tom, die met 16’37”94 na een gedurfde aanvang toch liet zien dat hij ook hier zal groeien.
Onverslijtbare Andre D’Haeyer mocht als M75 de tweedaagse afronden. Net als Raymond Houry, botste André op Pierre Van Assche/SPBO, maar de 25’20”41 waren alvast goed voor de 6de zilveren DCLA-medaille van dit kampioenschap.
Michel
