Daring Club Leuven Atletiek vzw logo

Daring Club
Leuven Atletiek

wedstrijdatletiek

Onverhoopt maar oververdiend : Bo Brasseur Belgisch kampioene verspringen !

Ali Hamdi in de 5000m-finale

Ali Hamdi in de 5000m-finale

Titels voor Eline, Bo en Ben ! Zilver voor Edwin, brons voor Thomas op BK AC !

Koning Boudewijnstadion Brussel, 16 augustus 2020

Met drie titels en een zilveren en bronzen medaille zorgen onze DCLA-atleten voor een onverhoopt mooie oogst op een bijzonder BK alle categorieën. Tel daar nog 10 top 8 plaatsen bij om het succes in de breedte aan te geven.
Een memorabel BK AC was het wel in 2020, met een finaledag met zo’n tien uur competities en met felle onweders die beide BK-dagen teisterden. En dan hebben we het nog niet over de mondmaskers, de circulatieplannen en de registraties die een rode draad vormen bij alle publieke evenementen. Maar de atleten lieten het niet aan hun hart komen en maakten er het beste van.

De finaledag op zondag begon een beetje in mineur omdat de verhoopte medailledromen van Mirte Fannes en Tim Rummens aan duigen vielen. Mirte had geen zin in een taktisch spelletje in de 800m finale en maakte de wedstrijd van kop af hard. Toch niet hard genoeg want Mirte werd in de rechte lijn nog voorbijgestreefd door atleten die uit het achterveld terugkeerden. Op een 5° plaats in haar eerste BK AC finale in 2’07”61 mag Mirte best trots zijn maar het mislopen van een medaille had bij haar gevoel achteraf toch de bovenhand.

Tim Rummens mikte op brons maar moest zich gewonnen geven tegen de aanstormende jeugd. Een vijfde plaats in 52”99 was zijn verdienstelijke deel. Benedikt Tchimou had haar missie al volbracht door zich voor de finale van de 400m horden te plaatsen. Daarin werd ze knap 6° in 62”73.

Maar intussen groeide er op die zondagochtend iets moois voor DCLA. Elien Vekemans werd stevig onder druk gezet in de polsstokfinale nadat ze drie beurten nodig had op 4,10m en naar de tweede plaats werd verwezen. Na twee missers op 4,20m stond Elien helemaal met de rug tegen de muur, maar met letterlijke en figuurlijke veerkracht tilde ze zichzelf over de lat en op een gouden BK-wolkje. Charlotte Vanlangenaker miste hier haar aanvangshoogte. Elien wendt binnenkort de steven (!) naar de universiteit van Arkansas waar de polsstokwieg van Sandi Morris staat.

En het rood-witte feestje ging dan gewoon door. In het verspringen lag alles open maar weinigen verwachtten dat Bo Brasseur daarin als een “dark horse” voor de titel zou strijden. Tot aan de vijfde beurt stond Bo ex-aequo met een Waalse concurrente die wel leidde dank zij betere tweede beste prestatie. Maar in de laatste beurt verbeterde Bo zich tot winnende 5,98m wat de euforie in het DCLA-kamp enkel groter maakte. Bo reist eerstdaags af naar de universiteit van Wisconsin waar ze haar studies verder zet. Ze volgt haar coach van de universiteit van West Illinois die in Bo de ideale assistent coach voor de atletiektrainingen ziet.

Het scheelde weinig of een derde springster van DCLA mocht mee op het podium. Heleen Verstreken liet na 5 pogingen en PR-evenaring van 1,71m een clean sheet optekenen en rangschikte zich ex-aequo op brons. Haar rivale ging bij derde beurt echter over 1,74m waardoor Heleen baalde met plaats 4. Hier past de kanttekening dat we in de afgelopen maanden tijdens de “lockdown” Elien, Bo en Heleen heel consequent en in individuele trainingssessies aan het werk zagen met hun coaches Steven, Gunther en Olivier. Het doet deugd dat ze vandaag de vruchten konden plukken van dit volgehouden trainingswerk.

Edwin Nys was ook een vaste waarde tijdens de lockdown-trainingen. Edwin zette van bij de eerste beurt met 49,66m de puntjes op de i. Hoe zijn jongere belagers zich ook inspanden, die prestatie bleef overeind voor – opnieuw – zilver voor onze atleet, kersverse vader en VTS-docent discuswerpen. Ilya Defrère behoort tot de atletiekbubbel van Edwin en werd puik vierde met seizoensbeste 46,85m. Bij de vrouwen onderscheidde Charlotte Vanlangenaker zich door de discus 37,18m ver te gooien, goed voor plaats 8. Het DCLA-werpersteam kon zich ook nog verheugen over de puike 7° plaats van Kasper Verbeylen in het kogelstoten met 14,22m.

En toen brak het onweer los. De lange pauze en de doornatte springstanden legden een hypotheek op het vervolg van de competities. Toch een ongelooflijke pluim voor Ben Broeders die in deze omstandigheden foutvrij en haast routineus over 5,60m ging en dan de boeken dicht deed. Wat een prestigieuze titel ! Thomas Van Nuffelen evenaarde seizoensbeste 4,90m voor gedeeld brons.

In een doordrenkte zandbak sprong Amer Ali Hatif naar plaats 10 in het hinkstapspringen met 12,44m. De disciplinegroep springen eiste op dit BK wel de hoofdrol voor DCLA en daarbij wil sympathieke Amer dan zeker niet ontbreken.

Ali Hamdi maakt aanspraak op de titel van meest geroutineerde DCLA-afstandsloper en in de 5000m maakte hij die status waar. Ali koos telkens de juiste positie in deze race die soms jojo-allures aannam. Toen zich in de slotkilometer een drietal afscheidde kon Ali niet aanpikken. Maar met plaats 5 en fraaie 14’16”91 bracht Ali het er uitstekend van af op dit sterk bezette BK.

Onze 1500m-strijders werden twee keer gedwarsboomd door felle onweders maar lieten zich daardoor allerminst uit hun lood slaan. John Heymans en Guillaume Grimard verweerden zich als leeuwen tegen de nationale top en verbaasden vriend en vijand met dichte ereplaatsen : John gaf op plaats 6 weinig toe op de internationals met 3’51”51. Guillaume liep iets verderop binnen in 3’53”02.

En op een wedstrijd in Dortmund lieten Stijn Baeten (3'39"70) en Ali Hamdi (3'47"79) zaterdagavond puike seizoensbeste tijden over 1500m optekenen.

Ivo