Daring Club
Leuven Atletiek

78 atleten zetten hun beste beentje voor

Het sportieve luik begon met een valse start, Semeon was namelijk in zijn enthousiasme te vroeg uit zijn startblokken weg, maar dat was dan ook de enige valse start. Voor de rest liep alles op wieltjes.
De trainers en helpers zorgden voor de begeleiding, terwijl de materiaalmannen en helpers het wereldrecord hordes klaarzetten verbraken.
Voor velen kwam deze meeting na een vermoeiende kampweek, dus ook al is de uitslag niet altijd een weerspiegeling van hun kunnen, toch mochten we mooie prestaties zien. De meeting verliep in de trainingsbubbels (inclusief het uitdelen van de medailles). De sfeer was uiterst gezellig en ook de weergoden waren ons goed gezind.
We zagen heel wat mooie prestaties en heel wat atleten die voor het eerst een medaille (en sommige zelfs meerdere) mochten in ontvangst nemen.

Benjamins

Cas Vanden Eynde had wellicht naar Mirte gekeken op het BK en trok van start tot finish de kop in de 600m. Een gelijkmatig tempo deed hem in een mooie 2.08.00 de winst pakken. In het verspringen was het Tristan Costa, een beetje verrassend de winnaar met 3.45. Tristan De Pauw en Pieter-Jan Huybrechs grossierde in de medailles bij de benjamins.
Bij de meisjes was de meest stevige overwinning voor Arwen-Lina. Haar worp in het hockeybal ging met 25m17 maar liefst 7m verder dan de 2de in de stand. Pia Goedseels was nipt de sterkste in de sprint en Helena Naulaerts pakte de overwinning in zowel het verspringen als de 600m.

Miniemen

Bij de miniemen komt er een hele sterke generatie eerstejaars aan, wat direct duidelijk werd. Op de sprint was Dries Ouatara, als eerstejaars miniem de verrassende winnaar in een mooie 11.53. Bij de horden moest hij enkel de duimen leggen voor de sterke Jannes Aegden. Ook de 1000m was een sterke wedstrijd. Jannes, Semeon en Staf streden hard, maar Staf moest als eerste lossen. In de laatste 200m moest ook Semeon aan de rekker, maar hij bleef strijden voor een mooie tijd. Jannes kon winnend afsluiten in 3.07.44. In het speerwerpen bleef het ook spannend, maar kon Louis Coeckelberghs Jannes van de winst houden. In het verspringen legde eerstejaars Dieter Wittebolle Michael het vuur aan de schenen, maar met 4.07 kwam hij 8cm te kort om Michael van de winst te houden.
Annabel had een zware trainingsweek achter de rug, maar kon bij de meisjes de overwinning vrij makkelijk behouden in de 1000m. Haar strafste prestatie had ze al in het verspringen gedaan. Met 4m46 was de winst oververdiend. Bij de horden had ze enkel Lena Hombroux moeten laten voorgaan die met 11.05 de nieuwe hordehoogtes van volgend seizoen mocht uittesten. Phaedra was als eerstejaars miniem de sterkste in het speerwerpen met een mooie +21m-worp.

Pupillen

Bij de pupillen verdeelden 2 topfavorieten alle kopplaatsen. Wout Vanderhaegen nam de sprint voor zijn rekening, maar Jan Breughelmans nam alle andere proeven voor zijn rekening ook al maakten Sverre Deleu, Jannes Arnout en Wout het hem echt niet makkelijk en was het vaak heel nipt.

Deze meeting was ook een plaats om enkele nieuwigheden te testen

De atleten mochten alvast proeven van de hordehoogtes die vanaf volgend seizoen gelden. Zo zijn de hoogtes verlaagd wat het hordenlopen niet alleen toegankelijker maakt, maar het accent op het lopen over de hordes toelaat.
Dit was een oefening om een meeting in corona-setting uit te testen, wat goed gelukt is. De gemengde wedstrijden jongens-meisjes waren leuk en droegen bij tot de fijne sfeer. De vrijwilligers zorgden ervoor dat alles ontsmet werd en dat de trainingsbubbels mooi gescheiden bleven. Alle ouders bleven buiten het sportterrein zoals afgesproken. (Enkel is het voor een organisator spijtig dat de spreekwoordelijke uitzondering hierop er toch voor zorgt dat je eens uit je sloffen moet schieten vooraleer ze zich willen schikken naar de maatregelen. De dankbaarheid van atleten en ouders toont dat dit onnozel gedrag echt wel een uitzondering is.)
Dit was ook een test van het nieuwe computerprogramma, voor het eerst gekoppeld aan onze eigen fotofinish-software. Een mooie prestatie van Kim op het wedstrijdsecretariaat en Piet en Peter aan de fotofinish die vlekkeloos verliep. Dit is een geslaagde voorbereiding voor de micromeeting van DCLA in september.
Iedere atleet kan in "diploma" zijn eigen prestaties terugvinden; de standen zijn "uitslagen" te vinden.

Els werd in de bloemen gezet

Tijdens deze meeting werd er ook een speciaal moment ingelast om de laatste jeugdmeeting van trainster Els Van Wijnendael te vieren. Een dankwoord voor haar 20-jarig engagement, een bos bloemen, een cadeau en een mooi afscheid met haar laatste lichting atleten was een mooi moment van deze meeting. Hieronder kan je lezen hoe we haar bedankt hebben:

Beste Els,
Deze wedstrijd is een van de laatste keren dat je onze pupillen zal bijstaan, zoals je ons een jaar geleden al aankondigde.
Bij jouw afscheid als jeugdtrainer overweegt bij ons de immense bewondering en dankbaarheid.
Bewondering omdat je bij de jeugd de les van DCLA’s grootste trainer, Mon Vanden Eynde, in de praktijk bracht. Op de vraag “Wat is een trainer?” volgde steevast het antwoord: “Een trainer moet er zijn”.
En je was er. Op training, op weekend, op wedstrijden. Maar ook jouw afscheid heb je een jaar geleden aangekondigd zodat we de nodige voorbereidingen konden treffen, en toegegeven, ook al kunnen wennen aan het idee om je niet meer wekelijks op de piste tegen te komen. We bewonderen je niet alleen om de wijze waarop je dit deed, we zijn ook dankbaar omdat je dit engagement 20 jaar lang vorm gegeven hebt.
Weet dat je in onze club een heel groot aanzien hebt en zal blijven hebben. Je technische kennis, je wijze om ze over te brengen bij onze jeugd en de gelegenheden dat je een mailtje stuurde, iemand aansprak of een telefoontje pleegde zodat we een bijna gevallen steek terug hebben kunnen oprapen vooraleer iemand er iets van gemerkt had. Atleten en ouders hebben soms maar half geweten hoe cruciaal jouw bijdrage was, maar dat vond je eigelijk niet zo belangrijk.
Heb je al eens geteld hoeveel atleetjes onder jouw trainersogen bij DCLA hun eerste hordes namen ? Het zullen er meer de 1000 zijn. Ze allemaal samenbrengen bij jouw afscheid zou niet echt corona-proof zijn, maar jouw bijdrage aan hun atletiekervaring is iets waar niet alleen atleten, maar ook trainers en bestuur jou dankbaar voor zijn en voor bewonderen.
Je blijft steeds lid van onze DCLA-familie en we hopen om je toch nog regelmatig te zien, ook al is dat niet meer elke week. We zijn je dan ook heel dankbaar dat je bereid blijft om jouw kennis af en toe te delen met de jonge trainers.
We weten dat je niet echt graag in de schijnwerpers staat, maar dit hoofdstuk bij DCLA afsluiten kunnen we niet zomaar voorbij laten gaan.
Daarom nogmaals,… dank je wel, in naam van onze club, trainers en atleten en ouders.