100 en 200m, een kwestie van tijd
19 mei 2025
Nvdr: Hoe kijken onze oud-atleten naar de prestaties van onze huidige generatie terwijl ze hun clubrecords van de tabellen zien verdwijnen. Die vraag stelden we aan Dirk Debrael, een succesvolle sprinter. Hierbij zijn blik
In DCLA heb ik, in de begin jaren tachtig een fantastische tijd mogen beleven. Mijn hele leven draaide toen rond atletiek. Alhoewel sprint mijn beste proef was, deed ik tot en met 1ste jaar scholier zowat alle disciplines. Belangrijk voor een algemene ontwikkeling ! Vanaf dan werd de focus gelegd op 100 en 200m met mijn fantastische trainer Eddy Fraiture, ondertussen DCLA ere-voorzitter, en wie ik zeer dankbaar ben voor zijn professionele begeleiding. Toen ik eind jaren 80 noodgedwongen moest stoppen door 5 jaar blessureleed (overbelasting door sportkot en afwijkingen aan voeten), volgde ik de club nog wat op afstand. De uitslagen van mijn clubmaten en tegenstrevers van andere clubs interesseerden me wel, maar het deed pijn om niet meer in het atletiekwereldje te kunnen vertoeven en competitie te kunnen doen. In die tijd leefde ik van training naar training naar meeting... DCLA was een echte club vrienden, een familie. En ik heb de indruk dat nog altijd het geval is. Een echte topclub!
De laatste jaren volgde ik DCLA terug wat meer door wereldtoppers als Ben Broeders, Hanne Claes, Elien Vekemans, Elie Bacari... Sinds een jaar volg ik het nog meer door enkele topjongeren zoals Niels Vandezande en Lorenzo Nijs (ver familielid). Via Facebook hoorde ik vorig jaar van Niels als 2de jaars kadet op de 100m. Hij liep een zeer sterke tijd. Ook Lorenzo is een topper met zijn 2m10 in het hoogspringen en zijn sterke tijden op de 100m als scholier. Blijkbaar is er ook nog een heel goede 200 en 400m loper bij de Junioren, nl Louis Smeets maar hem ken ik niet zo goed (hij zit niet op FB maar ik ga hem zeker nu ook wat proberen te volgen).
Mijn interesse om DCLA nog meer te volgen werd nog veel groter toen ik vorig een filmpje van Niels op de 100m zag. Ik verwachtte een grote struize kerel. Dikwijls winnen zij bij de miniemen en kadetten omdat zij gewoon biologisch al meer matuur zijn. Maar dat is niet het geval bij Niels. Ik herkende mijzelf een beetje in hem. Niet heel groot, fijn gebouwd maar wel een hoge loopfrequentie. Mijn frequentie was lager maar ik had een grote foulée. Ik voelde meteen aan dat Niels een groot talent is en het ver zou kunnen schoppen. Ook Lorenzo. 2m10 is heel knap! Hun deelname aan meetings, kampioenschappen en stages zijn pure nostalgie voor mij. De DCLA stage in Italië deed me al mijn herinneringen van onze stages in Vittel naar boven komen. In één van Niels eerste wedstrijden als 1ste jaars scholier, evenaart hij al mijn 43 jaar clubrecord op de 100m. Het is dus nog een kwestie van tijd. Van enkele weken vermoed ik... Atletiek is een prachtige sport die je karakter en persoonlijkheid vorm geven. Veel ervaringen zullen deze jeugdige toppers later kunnen gebruiken in hun professionele en privé leven. Doorzettingsvermogen, planning, structuur, tegenslagen verwerken, sociale vaardigheden, respect en empathie tonen... Elke jongere zal wel na een euforisch moment, terug met zijn voeten op grond komen door een tegenslag zoals kwetsuur, ziekte, valse start... Maar hierdoor wordt de basis gelegd om te leren vechten en terugvechten op een faire manier. Zo is het leven nu ook eenmaal. Een hoge dosis geluk komt er ook bij kijken. Om verder nationaal en internationaal bij de senioren door te stoten, moet alles meezitten.
Ik hoop van harte dat het hen lukt. Want is zo'n mooie sport en zo'n mooie ervaring in hun leven. Ik wens Niels, Louis, Lorenzo enzoveel andere DCLA jongeren heel veel succes. Geef het beste van jezelf ! Als je dan verliest, dan moet je dit (leren) aanvaarden. En proberen extra energie eruit te halen om nog beter te doen ! Geniet van deze prachtige periode in jullie jeugd. Want de tijd gaat snel voorbij. En voor Niels en Louis is het kwestie van tijd (weken?) of zij staan op nr 1 in DCLA op 100 en 200m bij respectievelijk scholieren en Junioren ! Succes ! Yes, you can !
In DCLA heb ik, in de begin jaren tachtig een fantastische tijd mogen beleven. Mijn hele leven draaide toen rond atletiek. Alhoewel sprint mijn beste proef was, deed ik tot en met 1ste jaar scholier zowat alle disciplines. Belangrijk voor een algemene ontwikkeling ! Vanaf dan werd de focus gelegd op 100 en 200m met mijn fantastische trainer Eddy Fraiture, ondertussen DCLA ere-voorzitter, en wie ik zeer dankbaar ben voor zijn professionele begeleiding. Toen ik eind jaren 80 noodgedwongen moest stoppen door 5 jaar blessureleed (overbelasting door sportkot en afwijkingen aan voeten), volgde ik de club nog wat op afstand. De uitslagen van mijn clubmaten en tegenstrevers van andere clubs interesseerden me wel, maar het deed pijn om niet meer in het atletiekwereldje te kunnen vertoeven en competitie te kunnen doen. In die tijd leefde ik van training naar training naar meeting... DCLA was een echte club vrienden, een familie. En ik heb de indruk dat nog altijd het geval is. Een echte topclub!
De laatste jaren volgde ik DCLA terug wat meer door wereldtoppers als Ben Broeders, Hanne Claes, Elien Vekemans, Elie Bacari... Sinds een jaar volg ik het nog meer door enkele topjongeren zoals Niels Vandezande en Lorenzo Nijs (ver familielid). Via Facebook hoorde ik vorig jaar van Niels als 2de jaars kadet op de 100m. Hij liep een zeer sterke tijd. Ook Lorenzo is een topper met zijn 2m10 in het hoogspringen en zijn sterke tijden op de 100m als scholier. Blijkbaar is er ook nog een heel goede 200 en 400m loper bij de Junioren, nl Louis Smeets maar hem ken ik niet zo goed (hij zit niet op FB maar ik ga hem zeker nu ook wat proberen te volgen).
Mijn interesse om DCLA nog meer te volgen werd nog veel groter toen ik vorig een filmpje van Niels op de 100m zag. Ik verwachtte een grote struize kerel. Dikwijls winnen zij bij de miniemen en kadetten omdat zij gewoon biologisch al meer matuur zijn. Maar dat is niet het geval bij Niels. Ik herkende mijzelf een beetje in hem. Niet heel groot, fijn gebouwd maar wel een hoge loopfrequentie. Mijn frequentie was lager maar ik had een grote foulée. Ik voelde meteen aan dat Niels een groot talent is en het ver zou kunnen schoppen. Ook Lorenzo. 2m10 is heel knap! Hun deelname aan meetings, kampioenschappen en stages zijn pure nostalgie voor mij. De DCLA stage in Italië deed me al mijn herinneringen van onze stages in Vittel naar boven komen. In één van Niels eerste wedstrijden als 1ste jaars scholier, evenaart hij al mijn 43 jaar clubrecord op de 100m. Het is dus nog een kwestie van tijd. Van enkele weken vermoed ik... Atletiek is een prachtige sport die je karakter en persoonlijkheid vorm geven. Veel ervaringen zullen deze jeugdige toppers later kunnen gebruiken in hun professionele en privé leven. Doorzettingsvermogen, planning, structuur, tegenslagen verwerken, sociale vaardigheden, respect en empathie tonen... Elke jongere zal wel na een euforisch moment, terug met zijn voeten op grond komen door een tegenslag zoals kwetsuur, ziekte, valse start... Maar hierdoor wordt de basis gelegd om te leren vechten en terugvechten op een faire manier. Zo is het leven nu ook eenmaal. Een hoge dosis geluk komt er ook bij kijken. Om verder nationaal en internationaal bij de senioren door te stoten, moet alles meezitten.
Ik hoop van harte dat het hen lukt. Want is zo'n mooie sport en zo'n mooie ervaring in hun leven. Ik wens Niels, Louis, Lorenzo enzoveel andere DCLA jongeren heel veel succes. Geef het beste van jezelf ! Als je dan verliest, dan moet je dit (leren) aanvaarden. En proberen extra energie eruit te halen om nog beter te doen ! Geniet van deze prachtige periode in jullie jeugd. Want de tijd gaat snel voorbij. En voor Niels en Louis is het kwestie van tijd (weken?) of zij staan op nr 1 in DCLA op 100 en 200m bij respectievelijk scholieren en Junioren ! Succes ! Yes, you can !
Dirk Debrael
